ความสับสนจากการเดินทาง (The most confusing part of travelling)

                   คนเดินถนน  :แปล-เรียบเรียง 

                     (จาก Deep English Story)


     คุณชอบท่องเที่ยวไหม ??

     อะไรที่ทำให้คุณสับสนที่สุด ในการเดินทาง ??


     สำหรับบางคนบอกว่า การจ่ายค่าทิป (Tipping) นี่แหละ ทำเราเหวอ….


     เราต้องจ่ายเท่าไร เมื่อเดินทางไปเที่ยวยังประเทศต่างๆ เรื่องพวกนี้ มันทำให้เราหัวเสียได้นะ….


     การจ่ายค่าทิป เป็นเรื่องหนึ่งที่ทำให้เราสับสนที่สุด เมื่อเดินทางไปเที่ยวยังประเทศต่าง ๆ ใครเล่า ที่เราต้องให้..ทำไมต้องจ่าย…??


     แน่ล่ะ มันขึ้นอยู่กับว่า เราไปเที่ยวประเทศไหน ในบางประเทศเราต้องจ่ายมาก แต่บางประเทศเราไม่ต้องจ่ายเลยสักบาทเดียว


     ในประเทศเวียดนาม การให้ทิปเป็นสิ่งผิดกฎหมาย..!!! ตรงกันข้าม ในอเมริกาเหนือ มีการจ่ายค่าทิปมากที่สุดในโลก…


     ที่สหรัฐอเมริกา เด็กปั๊มต้องจ่าย 1-2 ดอลลาร์ คนขับแท็กซี่รับ 10-15 % พนักงานต้อนรับชาย-หญิง ตามภัตตาคาร กำหนดไว้ 15-20 % ของราคาบิล…


     แล้วพนักงานจำหน่ายตั๋วภาพยนตร์ คนขับรถบัสและเสมียนโรงแรมล่ะ ต้องจ่าย

เท่าไหร่ ? คำตอบคือ กลับกลายเป็นว่า คนกลุ่มนี้ กลับชิล ๆ สบาย ๆ ไม่ต้องจ่ายอะไร….ดูไม่มีเหตุผลจริงๆนะ !!



     ใครเป็นผู้กำหนดกฏเกณฑ์เรื่องเหล่านี้ การให้ทิปเป็นประเพณีในสหรัฐอเมริกาตั้งแต่ปลายปี 1800  มันเกิดขึ้นหลังจากที่คนรวยไปเที่ยวยุโรป แล้วนำมาเผยแพร่ 


     ทุกวันนี้ การให้ทิปแก่บริกรหญิง-ชายในสหรัฐอเมริกา เป็นสิ่งไม่จำเป็นแล้ว..

    คนส่วนใหญ่ที่ปฏิบัติกัน โดยเฉลี่ยก็จะจ่ายราว ๆ 15-20 % สำหรับบริกรที่ทำงานมานาน ส่วนคนใหม่ๆ ก็จะได้ ต่ำกว่า 10%

 

      ผู้บริโภคบางคนอาจไม่จ่ายเลย ซึ่งเป็นการเสียมารยาทมากๆ ในบางกรณีอาจมองว่าเป็นสิ่งไม่เหมาะสม


       การให้ทิป บอกถึงระดับความสุขและความยุติธรรมด้วย

        บริการบางสิ่งอาจอยู่เหนือการควบคุม ด้วยอาจมีเรื่องยุ่ง ๆ ต่างๆตามมา เช่น ความเย็นชืดของรสชาติอาหาร  คนทำอาหาร (Chef) อาจมีการหยุดงาน ปรุงอาหารไม่สุก และอาจมีความผิดพลาดอื่นๆของการบริการในด้านต่าง ๆ หรือ ผู้บริโภคเองอาจก่อความทุกข์ ให้แก่บริกร ด้วยการจ่ายค่าทิปต่ำๆเป็นการแลกเปลี่ยนกับการได้รับบริการที่ไม่เต็มที่จากร้านค้า…



     แต่เหตุผลนี้ดูจะเข้าท่าดีคือ ถ้าให้ค่าทิปเป็นเงินพิเศษ (bonus) แก่บริกร เพราะพวกเขาสามารถนำไปจุนเจือครอบครัวได้ แต่นี่ไม่ใช่อย่างนั้น…


     กฏหมายค่าจ้างขั้นต่ำสุดในอเมริกาคือ 7.25 ดอลลาร์ แต่บริกรกลับได้ต่ำสุด 2 ดอลลาร์ ด้วยเหตุผลว่า บริกรจะได้ค่าทิป เป็นการทดแทน

     บางคนกล่าวว่า ประเพณีการให้ค่าทิป เป็นผลกระทบจากช่องโหว่ของกฏหมาย ที่อนุญาตให้เจ้าของภัตตาคารจ่ายค่าจ้างต่ำ เพื่อใช้เป็นเหตุผลในการทำให้ค่าอาหารถูกลง


     เมื่อเร็ว ๆ นี้ ร้านอาหารในนิวยอร์ก ชื่อ ร้าน Sushi Yasuda ได้สร้างปรากฏการณ์ใหม่ ด้วยการไม่รับค่าทิปในร้านของเขา เขาบอกแก่ทุกคนว่า เขาทำตามประเพณีของชาวญี่ปุ่น ที่ไม่มีการรับค่าทิป แต่เสนอให้ค่าจ้างแก่ลูกจ้างทั้งหญิงและชายอย่างยุติธรรมทุกคน เพื่อเป็นการทดแทน


     นอกจากนี้ ยังมีความหลากหลายในมุมมองเกี่ยวกับค่าทิป ดังนี้…….

     ข้อมูลการวิจัย อ้างอิงจากมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด (Harvard Business School) พบว่า ระดับการให้ทิปในประเทศ มีความสัมพันธ์กับระดับการทุจริตของประเทศ

     ขณะเดียวกัน บางคนกล่าวว่า การให้ทิปเป็นการให้รางวัล สำหรับการบริการที่ดี…

     และ/หรือพูดว่า มันเป็นการให้สินบน (bribe) เพื่อที่จะได้รับการบริการที่ดีในคราวหน้า…


     แล้วท่านล่ะคิดอย่างไรกับค่าทิป ยุติธรรมหรือไม่ ?

     ในประเทศของท่านจ่ายกันยังไง ? ช่วยบอกพวกเราด้วยครับ…







ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

Transformative Learning: Reflections on 40 Years of Head, Heart, and Hands at โรงเรียนธารทองพิทยาคม

รูปภาพ
     ผู้ที่ลงมือปลูกต้นไม้ ทั้งที่รู้ว่าไม่มีโอกาสได้นั่งใต้ร่มเงาของมันนั้น อย่างน้อยที่สุดก็เป็นผู้ที่เริ่มจะเข้าใจในความหมายของชีวิต  - รพินทรนาถ ฐากุร       จาก โรงเรียนแห่งนี้ไปนาน 40 ปีแล้ว คราวนี้ (4 กุมภาพันธ์ 2568) ได้กลับมาอีกครั้งในสถานะกรรมการติดตาม ตรวจสอบ ประเมินผลและนิเทศการศึกษา สพม. บุรีรัมย์ ที่มี รอง ผู้อำนวยการเขตพื้นที่ฯ บุญชาย โชยรัมย์เป็นหัวหน้าคณะ ฯ....       ในระหว่างนั้น โรงเรียนให้บริการเด็กบ้านไกลด้วยการเปิดห้องเรียนที่ว่าง ให้เป็นหอพักเพื่อให้เด็ก (ชาย/หญิง) ได้อาศัย แทนการเดินทางไป-กลับระหว่างบ้านกับโรงเรียน..        นักเรียนส่วนใหญ่มีฐานะยากจน มาพักโรงเรียนเพียงนำข้าวสารใส่ถุงปุ๋ยเป็นเสบียงติดตัวมาเท่านั้น..ครูผู้ดูแลจึงออกแบบหลักสูตรโดยใช้ปัญหาการดำเนินชีวิตเป็นฐาน (Problem - based learning)              รอง ผอ. สพม บร. บุญชาย โชยรัมย์         การวิเคราะห์ปัจจัยเพื่อความอยู่รอดไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเด็กเหล่านั...
อ่านเพิ่มเติม

การถกเถียงเรื่องโรงเรียนขนาดเล็กจบลงที่โรงเรียนเมืองแฝกพิทยาคม (The Small Schools Debate Ends at MFP School)

รูปภาพ
          หากทุกคนพบตนเองในที่ตนเองอยู่ความมหัศจรรย์จะบังเกิดขึ้น...           คณะ อนุกรรมการ ก.ต.ป.น. สพม.บร. ที่นำโดย รอง ผอ. สพม.บร. บุญชาย โชยรัมย์ เดินทางไปยังโรงเรียนมัธยมศึกษาขนาดเล็กที่อยู่ชายขอบ (Marginal School) เพื่อพิสูจน์ว่า มีคุณภาพต่ำกว่าโรงเรียนในเมือง แต่กลับพบว่า พวกเขาต้องเผชิญกับความจริงที่น่าตกตะลึงแทน....            โรงเรียนเมืองแฝกพิทยาคม อำเภอลำปลายมาศ จังหวัด บุรีรัมย์  มีนักเรียนทั้งหมดจำนวน  134 คน ครูจำนวน  12 คน มีห้องเรียน ม.ต้น และ ม.ปลาย จำนวน 6 ห้องเรียน เป็นโรงเรียนขนาดเล็ก อยู่ชายขอบพื้นที่บริการระหว่างอำเภอ มี ผอ. พลอยไพลิน สว่างพล เป็นผู้บริหาร...          ผอ. พลอยไพลิน สว่างพล           สังคมไทยมีทัศนคติที่หลากหลายเกี่ยวกับโรงเรียนขนาดเล็กที่อยู่ในพื้นที่ห่างไกลหรือชายขอบ ซึ่งมักจะมีความแตกต่างจากโรงเรียนขนาดใหญ่ในเมือง ทัศนคติเหล่านี้สามารถแบ่งออกได้เป็นหลายด้าน เช่น    ...
อ่านเพิ่มเติม

สิ่งมีชีวิตไม่จำเป็นต้องตาย...

รูปภาพ
                                              (1)         มี คำกล่าวที่ว่า เกรียงไกรเพียงใด ก็ใช่จะอยู่ค้ำฟ้า นั่นหมายความว่า สิ่งมีชีวิตทุกสิ่งจะต้องตายแน่แน่...        แม้ว่า..อาจจะทำใจได้ยากกับคำกล่าวนี้ แต่ "สิ่งมีชีวิตส่วนใหญ่ได้ประโยชน์มากกว่า เมื่อเลือกที่จะตายบนเส้นทางของวิวัฒนาการ"          ซึ่งกว่าจะถึงวันนั้น สิ่งมีชีวิตใช่ว่าจะยอมจำนนง่าย ๆ เพราะบนเส้นทางวิวัฒนาการ มีสิ่งที่แสดงให้เห็นตลอดมาว่า สิ่งมีชีวิตต่างก็ขัดขืน ด้วยการรักษาภาวะความคงที่ไว้สุดฤทธ์ หรือเรียกอีกอย่างว่า ภาวะธำรงดุล       ภาวะธำรงดุลคือ ปัจจัยสำคัญที่ช่วยให้มนุษย์มีสุขภาพสมบูรณ์แข็งแรง หากสูญเสียความสามารถในการรักษาสภาวะต่าง ๆ ของร่างกายให้คงที่ มนุษย์ย่อมล้มป่วย และสาเหตุของความเจ็บป่วยมาจากเซลล์ เมื่อเซลล์ถูกจุลชีพก่อโรครุกรานเข้ามาทำลาย หรือทำให้หน่วยพันธุกรรมผิดเพี้ยน ภาวะธำรงดุลก็จะล่มส...
อ่านเพิ่มเติม