การพัฒนาทักษะขั้นสูงและการวิจัยในประเทศกำลังพัฒนา – บทเรียนจากแอฟริกา

การพัฒนาทักษะขั้นสูงและการวิจัยในประเทศกำลังพัฒนา – บทเรียนจากแอฟริกา• ฮาร์ชิล ซาไฮ, 25 กันยายน 2568

1. บทสรุปสำหรับผู้บริหาร

ในโลกที่กำลังเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว ประเทศกำลังพัฒนากำลังเผชิญความท้าทายสำคัญ คือ การขาดทักษะขั้นสูงและงานวิจัยที่ตอบโจทย์บริบทท้องถิ่น โครงการ “Africa Higher Education Centers of Excellence (ACE)” ที่ได้รับการสนับสนุนจากธนาคารโลก แสดงให้เห็นว่าการลงทุนด้านอุดมศึกษาและวิจัยสามารถเปลี่ยนแปลงสังคมและเศรษฐกิจได้อย่างเป็นรูปธรรม กรณีศึกษาจากแอฟริกาตะวันตกยืนยันว่า เมื่อสถาบันการศึกษาได้รับการพัฒนาและสนับสนุนอย่างเหมาะสม จะสามารถสร้างนวัตกรรมที่แก้ปัญหาสาธารณสุข เกษตรกรรม และโครงสร้างพื้นฐานได้จริง

2. ประเด็นสำคัญที่ค้นพบ

การวิจัยเกษตรที่ตอบโจทย์ชีวิตคน: มหาวิทยาลัยกานาผ่านศูนย์ WACCI พัฒนามันเทศเนื้อส้มที่อุดมวิตามินเอ ช่วยแก้ปัญหาขาดสารอาหารในบูร์กินาฟาโซ และเผยแพร่พันธุ์พืชกว่า 290 สายพันธุ์ในภูมิภาค

นวัตกรรมด้านสาธารณสุข: การพัฒนาเทคโนโลยีตรวจดีเอ็นเอแบบพกพาในศูนย์ชีววิทยาเซลล์กานา ทำให้สามารถติดตามเชื้อดื้อมาลาเรียได้อย่างรวดเร็ว ลดความเสี่ยงต่อการเสียชีวิตของเด็กและประชาชน

การแก้ปัญหาโครงสร้างพื้นฐาน: ศูนย์วิจัยด้านการขนส่งที่มหาวิทยาลัยควาเม นครูมาห์ พัฒนาแบบจำลองยางมะตอยที่เหมาะกับสภาพถนนแอฟริกาตะวันตก ลดต้นทุนบำรุงรักษาและยืดอายุการใช้งานได้อย่างมีนัยสำคัญ

ผลเชื่อมโยงที่กว้างขึ้น: นอกจากภาคเกษตรและสาธารณสุข ยังขยายผลไปสู่พลังงานหมุนเวียน น้ำ และดิจิทัล ซึ่งทั้งหมดสะท้อนว่า การลงทุนด้านอุดมศึกษาและวิจัยคือกุญแจสู่การพัฒนาอย่างยั่งยืน

3. ข้อเสนอแนะและ Call-to-Action

บทเรียนจากแอฟริกายืนยันว่า ความก้าวหน้าที่ยั่งยืนไม่สามารถนำเข้ามาจากภายนอกเพียงอย่างเดียว แต่ต้องสร้างรากฐานความรู้จากภายในประเทศเอง สำหรับผู้บริหารการศึกษา ครู ศึกษานิเทศก์ และผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง มีข้อเสนอแนะดังนี้:

1. เสริมสร้างงบประมาณวิจัยในประเทศ เพื่อสนับสนุนนักวิจัยรุ่นใหม่และงานที่ตอบโจทย์ปัญหาในพื้นที่จริง

2. พัฒนาเครือข่ายความร่วมมือระดับภูมิภาค ระหว่างมหาวิทยาลัย หน่วยงานรัฐ และภาคเอกชน เพื่อแบ่งปันทรัพยากรและองค์ความรู้

3. สร้างกลไกบ่มเพาะบุคลากรคุณภาพ ผ่านการฝึกอบรม การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ และการสนับสนุนทุนการศึกษา

Call-to-Action: คำถามสำคัญไม่ใช่ว่าประเทศกำลังพัฒนาจะ “ลงทุนหรือไม่” แต่คือ “จะสามารถอยู่รอดได้หรือไม่ หากไม่ลงทุน” 

ดังนั้น ผู้บริหารและบุคลากรการศึกษาจำเป็นต้องร่วมกันผลักดันนโยบายและแผนงานที่บูรณาการการเรียนการสอนกับการวิจัย เพื่อสร้างสังคมที่เข้มแข็งและพร้อมเผชิญความท้าทายในศตวรรษที่ 21

อ้างอิง : 

www.blogsworldbank.org