เพื่อนเก่า (Old Friends)

                        

                                    มิตรจิต : เขียน

        เพื่อนเก่าคนหนึ่ง ได้สะท้อนเรื่องราว หลังการอ่านงานเขียนเรื่อง “ไม่มีใครล้มชาวนาได้” ว่า…

        สุดท้ายธรรมชาติก็กลับไปสู่จุดเริ่มต้น ( back to the basics) 

          การหวนคืนไปที่จุดเริ่มต้น ในแง่มุมของบุคคล อาจหมายถึง การกลับไปสู่ความไร้เดียสา (Innocent) หรือ กลับไปสู่สภาวะจิตบริสุทธิ์ (Pure consciousness) หลังการปฏิสนธิในครรภ์มารดา

            เพราะการเจริญเติบโตของบุคคลที่เริ่มต้นจากจุดเริ่มต้นนั้น ได้นำชีวิตไปเชื่อมโยงหรือไปสัมพันธ์กับสิ่งแวดล้อมเพื่อทำความรู้จัก ไม่ว่าจะเป็นที่อยู่อาศัย คนในครอบครัว การศึกษา การงาน เพื่อน คนรัก ปัญหาต่าง ๆ รวมทั้งการรู้จักตัวเอง เช่น ร่างกาย ใบหน้า เพศ อายุ น้ำหนักตัว รูปลักษณ์ของตน แม้กระทั่งกาลเวลา ได้รู้จักอดีต ปัจจุบันและอนาคตของตน

            พัฒนาการเหล่านี้ ดำเนินไปตามหลักการ ที่ถูกจัดวางอย่างเป็นระบบมีเป้าหมายวิธีการและความคาดหวังเอาไว้แล้ว…

             ในศาสนาฮินดูหรือปรัชญาอินเดีย ได้สร้างเป้าหมายของความเป็นมนุษย์ไว้ 4 ประการ เพื่อการเติมเต็มความสุขและการบรรลุทางจิตวิญญาณ (ในสังคมชาวพุทธก็ดูจะคล้ายๆกัน)

             กล่าวคือ “การศึกษาเล่าเรียน การครองเรือน การศึกษาธรรมะ และการละทางโลก (การปล่อยวางทุกสิ่ง) “ ก่อนเดินทางไปสู่โลกใหม่..

            

               ดังนั้นอายุขัยของมนุษย์ในช่วง 100 ปีของแต่ละคน จึงเริ่มต้นจาก สภาวะจิตบริสุทธิ์ ไปสู่กระบวนการเติมเต็มความสุข(จนเต็มอิ่มแล้ว) จึงได้เรียนรู้ความจริงของชีวิตว่า 

                “แท้จริงแล้วมันไม่เที่ยง คงอยู่ไม่ได้ และไม่มีตัวตนที่แท้”

                 เมื่อชีวิตได้ไถ่ถอนสิ่งที่ยึดโยงไว้กับตัวตนหรือแม้กระทั่งละความเป็นตัวตนได้ก็จะมีอิสรภาพ พบความว่างเป็นสภาวะ กลับคืนสู่จิตอันบริสุทธิ์ ณ แดนกำเนิดอีกครั้ง.. อันเป็นการบรรลุถึงเป้าหมายทางจิตวิญญาณในที่สุด 

                 นี่คือการกลับไปสู่จุดเริ่มต้นในฐานะบุคคล…

                หรือในอีกมิติหนึ่ง อาจเป็นการกล่าวถึง วิวัฒนาการทางสังคม ภายใต้ระบบการผลิตของมนุษย์ ที่เริ่มต้นจากสังคมเกษตรกรรม แล้วพัฒนาไปสู่สังคมอุตสาหกรรม สังคมเทคโนโลยีสารสนเทศ และกำลังทยานอย่างรวดเร็วไปสู่สังคมปัญญาประดิษฐ์อย่างที่รู้กันในปัจจุบันนี้….

               ซึ่งท้ายที่สุดแม้สังคมจะพัฒนาไปได้ไกลแสนไกลเพียงใด แต่มนุษย์ยังต้องพึ่งพาผลิตผลจากสังคมเกษตรกรรม…คือ ข้าว ปลา อาหาร..อยู่ดี

                ความจริงดังกล่าวได้แสดง

นัยยะให้เห็นและเข้าใจได้อย่างถ่องแท้ว่า เราต้องไม่ละเลยระบบการผลิตในสังคมเกษตรกรรม…

         ดังนั้นไม่ว่าจะมองในแง่ของบุคคลหรือแง่ของสังคมก็ตามที 

               “สุดท้ายธรรมชาติก็กลับไปสู่จุดเริ่มต้น (back to the basics) “

               

                กระทั่งความเป็นเพื่อน…

                “แม้กาลเวลาเปลี่ยนไป แต่มิตรภาพไม่เคยเปลี่ยนแปลง” 

                 เพื่อนคนเดิมกล่าวทิ้งท้าย…