อยู่ๆ ก็เขียน (Unexpectedly)
พนักพิง : เขียน
เขาสูงอาจวัดวากำหนด
จิตมนุษย์นี้ไซร้ ยากแท้ หยั่งถึง…
เมื่อใดที่จิตเราว่าง พลังงานในตัวเราก็สามารถเชื่อมต่อกับพลังงานในจักรวาลได้…
พลังงานในจักรวาลมีอำนาจเหนี่ยวนำความตระหนักในตัวเรา สร้างจิตสำนึก สั่งการให้เราเคลื่อนไหว ตามความต้องการจำเป็น (Need)
เราต้องไปออกกำลัง ตามนิสัยที่สั่งสมไว้ในจิตใต้สำนึก …
พฤติกรรมที่เกิดจากนิสัย เราไม่ต้องใช้ความพยายาม ไม่ต้องฝืนใจ…
ในช่วงปิดเทอมเดือนที่แล้ว ผมไปเลี้ยงหลาน ซึ่งผมพบว่า การดูแลเด็กเล็ก มันเป็นงานที่ยากมาก…เสร็จภารกิจแล้วผมก็สะสมเอาความเครียด ความเหนื่อยล้า กลับมา…
เมื่อกลับมาถึงบ้าน มีความคิดที่จะออกไปปั่นจักรยาน เกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ความจริงก็คือ เกิดขึ้นไม่ได้
มันไม่มีแรงจูงใจ อ่อนล้า ขาดพลัง มันว้าวุ่น….
“จิตใจที่ว้าวุ่น มันบั่นทอนความสามารถของเราลง อย่างเห็นได้ชัด”
ชีวิตประจำวันของผมอยู่กับการพักผ่อน แบบไม่ผ่อนพัก อาจเรียกได้ง่ายๆ ว่าอยู่เฉยๆ ไม่ทำอะไร เหมือนคนไม่มีอะไรจะทำ…นอกจากกินกับนอน
จนตื่นขึ้นมาในเช้านี้วันนี้ สมองและจิตใจของผมมันดูออกจะโล่ง ๆ โปร่งเบาเหมือนได้ลอกคราบความถดถอย ท้อแท้ เหนื่อยล้า ขี้เกียจ..และความว้าวุ่นใจออกไป
หลังดื่มกาแฟร้อนเสร็จ จิตสำนึกก็บอกให้ผมแต่งชุดปั่น สวมรองเท้า เช็คยางเติมลม ตรวจความพร้อมของจักรยาน..
เมื่อใส่หมวก สวมถุงมือได้ก็จับยานสองล้อควบมันออกไป ตามเส้นทางที่คุ้นชิน
มันเป็นพฤติกรรมที่ผมไม่ต้องคิดมาก ไม่ฝืนใจ เป้าหมายไปกำหนดเอาข้างหน้า…แบบชิว ๆ
แล้วในที่สุด ผมก็ไปถึงจุดหมายปลายทาง ที่ผมเคยไปถึง เหมือนกับการปั่นทุกๆครั้งที่ผ่านมา
เมื่อวกกลับเข้าบ้าน เหลือบไปเห็นพัดลมตั้งพื้น ตั้งอยู่นิ่ง ๆ ผมอยากใช้มันให้พัดคลายร้อนจากการกรำแดดกรำลม ที่ได้รับมาจากข้างนอกบ้าง จึงหยิบปลั๊ก ดึงสายไปเสียบไฟ..
พัดลมมันก็หมุนติ้ว ๆ เป่าลมออกมา ไล่ความร้อนให้จางไป…
พลังงานในตัวพัดลมมันมีอยู่แล้ว ขอแต่ให้เราเชื่อมต่อมันเข้ากับโรงงานไฟฟ้า มันก็จะทำงานได้โดยไม่อิดออด
มนุษย์เรามีพลังงานอยู่ในตัวเช่นกัน ขอแต่ให้เราได้มีโอกาสน้อมจิตไปเชื่อมต่อกับจิตจักรวาลอันไพศาล เราก็จะสามารถใช้พลังงานในตัวของเราสร้างประโยชน์ต่าง ๆ ได้มากมาย ….
เพราะพลังงานอันอเนกอนันต์ อยู่
ในจิตอันว่างเปล่าของเรา….
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น