แต่ละหน้าของหนังสือเล่มใหญ่ (Each Page of A Big Book)
หนึ่งก้อนเส้า : เขียน
“แต่ละหน้าของหนังสือเล่มใหญ่ ได้เผยให้เห็นถึงอนาคตที่กว้างไกลออกไปอย่างหาที่สุดมิได้”
เรียวไผ่ทิ้งแขน โน้มตัวโค้งคำนับ ทักทายอย่างนอบน้อมแต่เช้า การหายไปของค่ำคืน เปิดโอกาสแก่แสงแดดได้ยื่นมือมาสัมผัสด้วยไออุ่น..
การเดินทางของกาลเวลา เป็นหนังสือเล่มใหญ่ ภายในเรียงร้อยสายสัมพันธ์ของเหตุและผล เพื่อฉายภาพทดแทนจักษุ-โสตสัมผัส กระทั่งการหยั่งรู้ของผู้คน..
ในยามนั้น เหนือยอดวิหารอันตระการ มีสายลมสงบเย็นพัดผ่าน บนแผ่นปกหนังสือ ผู้คนต่างสงสัยในความไม่คงที่ของสรรพสิ่ง..และเพียรตั้งคำถาม ??
ที่หน้าสารบัญแห่งความเชื่อ กล่าวถึงโลกอันแบนราบของเอมพีโดคลีส(Empedocles) และแอกนักซีมีนิส (Anaximenes)
ลำดับบทที่ เป็นเรื่องรูปทรงของโลก ที่แปรเปลี่ยนไปตามทิศทางการค้นหาความจริงแท้ของปราชญ์ผู้ทรงศีล…
อาทิ กลวงภายในของลีวซิปปัส (Leucippus)
หรือคล้ายเรือของเฮอราคลีตัว(Heracleitus)
หรือกลวงภายในที่แตกต่างออกไปอีกของเดโมคลิตุส (Democritus)
หรือเป็นรูปทรงกระบอกของแอนักซิมานเดอร์ (Anaximander)
และส่วนล่างของโลกมิใช่จะเป็นแบบไม่สิ้นสุดของซีโนพานิส (Xenophaes) เป็นลำดับ
บรรทัดสุดท้ายของบทท้ายสุดเหนือภาคผนวก อักษรสีดำเข้มทาบทาบนชื่อของอริสโตเติลและโตเลมี เป็นการเน้นย้ำถึงความแบนราบของโลกอย่างหนักแน่น….
จนสายรุ้งแห่งความเชื่อใหม่ ทอประกาย พาดผ่านท้องฟ้าเหนือยอดวิหารอันตระการนั้น..
จึงเป็นเวลาที่โคเปอร์นิคัสผู้มีสายตาทอดทาบเหนือชายคาโบสถ์อันศักดิ์สิทธิ์ ได้ถอดถอนความเชื่ออันบิดเบี้ยวมายาวนาน
ออกไป เป็นเวลาเดียวกับชีวิตของเขาก็ถึงปกหลัง…..
กาลต่อมาจึงเป็นการปรากฏตัวของหนังสือเล่มใหม่คือ “ผู้ส่งข่าวดวงดาว(The Starry Messager,1613)” ของกาลิเลโอ กาลิเลอี…
ณ เวลานั้น สวรรค์ก็เปิดตัวต่อมนุษยชาติ…ศาสตร์และศิลป์มีเพื่อดึงผู้คนออกจากความพร่อง และเติมเต็มสิ่งที่ดีกว่า…
แต่ความมืดดำ ใช่หายตัวไปกับค่ำคืนที่ผ่านมาจนดับความคาดหวังทุกสิ่ง เมื่อโลกสิ้นสุดการเคลื่อนที่หมุนรอบตัวเอง การจากไปของกลางวันก็ชักนำให้อีกค่ำคืนกลับมาเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง…..
ข่าวจากดวงดาวยังมิอาจรับฟังได้อย่างแจ่มชัดนัก….
หนังสือแต่ละเล่ม แต่ละหน้าได้เผยให้เห็นถึงอนาคตที่กว้างไกลออกไปอย่างหาที่สุดมิได้…
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น