ศิลปะว่าด้วยการดำเนินชีวิต

     ๑..
     ชีวิต ไม่ใช่แค่การแก่ตัว เจริญวัย (Growth old) แต่เป็นการเติบใหญ่ เจริญพัฒนา (Growth up)
     เจริญวัย เดินไปหาความตายทุกขณะ แต่เจริญพัฒนา เดินลึกเข้าไปในแก่นแห่งการดำรงชีวิต ห่างจากความตายไปเรื่อย ๆ จนถึงจุดหนึ่ง ที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจนว่า..

     ความตายไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่า การเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ เปลี่ยนบ้านหลังใหม่ เปลี่ยนจากแบบเดิม ไปสู่แบบใหม่ ไม่มีอะไรตาย ไม่มีอะไรที่จากไป....
     ความตายคือ มายาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่พวกเรามีมา. .

    
      ๒...
      วุฒิภาวะคือ การยอมรับและพร้อมรับผิดชอบในสิ่งที่ตนเองเป็น ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม จงกล้าเสี่ยงที่จะเป็นตัวของตัวเอง เพราะนี่คือ ความหมายของสิ่งที่เรียกว่า วุฒิภาวะ...

         ๓...
         พวกเราเปรียบดั่งทวีปที่เชื่อมโยงไปทุกทิศทุกทาง หากใจเราไม่ได้เปี่ยมไปด้วยความรักในสรรพสิ่ง ชีวิตเราก็จะเล็กลงตามสัดส่วน...

          ๔...
          ชีวิตต้องเป็นการค้นหาเพื่อให้พบว่า แท้จริงแล้ว "ฉันคือใคร" ไม่ใช่แค่ปรารถนาต้องการเป็นนั่น เป็นนี่ ความต้องการที่จะเป็นอะไรบางอย่างนั้น ถือว่าเป็นโรคร้ายที่สิงสถิตอยู่ในจิตวิญญาณของคน ...การดำรงอยู่แบบไร้เดียงสา (Innocence) คือ ตัวตนที่แท้จริงของเรา...

          ๕...
          วุฒิภาวะคือ การเอาความไร้เดียงสา

กลับมาใหม่ (หลังจากถูกบิดเบือนจากสังคม ผ่านระบบต่าง ๆ เช่น การศึกษา การเมือง ศาสนา) พร้อมด้วยปัญญา ซึ่งต่อมาสังคมจะทำอะไรกับเรา เราย่อมมีสติรู้ตัวทั่วพร้อม ที่จะมิให้สิ่งเดิม ๆ เกิดขึ้นกับเราอีกต่อไป..เป็นการเกิดใหม่ของจิตวิญญาณ..

           การไปให้พ้นระดับความคิดและความรู้สึก เป็นสภาวะอันบริสุทธิ์แห่งปัจจุบัน นั่นคือ วุฒิภาวะ
          วุฒิภาวะเป็นการผลิดอกออกผลของการเจริญสติภาวนา...

        ๖. 
          วุฒิภาวะคือ การตื่นรู้อย่างเต็มที่ ส่วนการแก่ตัวก็แค่การมีชีวิตผ่านไปวัน ๆ
          ชีวิตเป็นทวิภาวะ มันคงอยู่ได้ในความเป็นคู่ มันอยู่กับการเลื่อนไหลในขั้วที่อยู่ตรงข้ามกัน ความสุขมักตามมาด้วยความทุกข์
          หากคนเราเข้าใจสภาวะแห่งความเป็นสองของชีวิตแล้ว คนเราก็คงจะไม่จมอยู่ในกองทุกข์โดยไม่จำเป็น

          ความตายให้ความหมายกับชีวิต เพราะเมื่อชีวิตผ่านไป มันทำให้แต่ละขณะนั้นมีค่ายิ่ง เพราะวันพรุ่งนี้มีความตาย จึงทำให้เราสนใจปัจจุบัน
           เราต้องพยายามไปให้ถึงจุดลึกที่สุดของชีวิต เพราะไม่มีใครรู้ว่า เหลือเวลาอีกเท่าใด..

        ๗..
           จงมองการเลื่อนไหลด้วยความสบายใจ อยู่กับสิ่งที่มาเป็นคู่ให้ได้ อะไรก็ตามที่มันเข้ามา เราต้องอยู่ในความสงบ นิ่ง เงียบและยอมรับมัน
            ในความมืดมีความสวยงาม แม้ในความตายก็หาได้เป็นจุดสุดท้ายไม่ หากแต่ว่ามันคือจุดเริ่มต้นใหม่ในบางสิ่งบางอย่างที่เรายังไม่รู้จัก....